A obsolescencia tecnolóxica
Xorde no ano 1932, Bernard London creou a obsolescencia buscando pulirse a costa da sociedade. Este termo popularizouse ao redor de 1954 grazas a un discurso do deseñador industrial americano Brooks Stevens.
A obsolescencia tecnolóxica programada refírese a unha técnica pola cal
un fabricante estuda e calcula un tempo de vida limitado dun produto ou
compoñente electrónico e o desenvolve baixo ese parámetro de tempo. O obxectivo principal é garantir que os consumidores mercan os produtos en moitas ocasións, en lugar dunha sola vez.
Cando decidimos tiralos, poden acabar en un vertedeiro, queimados, reutilizados por outras persoas o reciclados. ... La United States Environmental Protection Agency (EPA) informa de que nos anos 2012, soamente os 29,02% dos residuos electrónicos foron reciclados. A mellor forma de desfacerse dos aparatos electrónicos é acudir ao punto limpo da túa cidade. Os puntos limpos son espazos que ofrecen o estado para a recollida dunha gran variedade de residuos Os problemas cando tiramos os residuos electrodomésticos ao lixo están cheos de compoñentes tóxicos. Cando os botamos por aí (que van dar ao lixo), quedan expostos e racionan con o aire, o sol o a chuvia. Entón emiten substancias químicas que contaminan a atmosfera, a auga e o chan
A maioría das veces non sabemos a onde van os residuos electrónicos despois de xa inservibles o que se debería facer é que se puideran reusar algúns dos componentes dese producto xa obsoleto ou aínda que non funcione quedarte con disositivo, se é que non é moi grande e tes un espazo libre onde che quepa. Canto menos dura a vida útil dun produto máis unidades do mesmo se desechan
Eu penso que pouco a puco ainda que utilicemos puco esos dispositivos deberiamos de pensar se podemos reutilizar al mneos algunhas partes antes que botalo directamente al lixo e pouco a puco ir facendo que esta absolencia programada vaia a menos .
Comentarios
Publicar un comentario